Schipper van 't Net

Rond 1975 gaat de geschiedenis weer verder en krijgt Paul van ’t Net haar in de smiezen. Op dat moment is de Courier een woonboot op de Amstel in Amsterdam. Een casco met een opbouw. Paul wordt verliefd op haar vormen. De mooie ronde lijnen stoer maar o zo subtiel, de hoge kop en de hoge kont. Een houtbouwmodel maar uitgevoerd in ijzer. Zoals later blijkt een van de eerste schepen van de werf Mulder die in ijzer zijn gebouwd. Maar helaas op dat moment had Paul geen geld. Na haar ong 10 jaar gevolgd te hebben en haar in verschillende handen overgegaan te zien hebben komt de Courier in 1987 opnieuw te koop. Ze is dan geheel verwaarloosd en de toenmalige eigenaar wil er zo snel mogelijk van af. Paul kan haar kopen met hulp van een vriend die hem het geld leent.

Na enig onderzoek blijkt pas goed hoe slecht het schip er eigenlijk aan toe is. Het potdeksel is op verschillende plaatsen weg de voorsteven is rot en tot overmaat van ramp slaat hij ook nog 5 gaten in de bodem.

Wat te doen???!

Paul gaat op zoek naar een helling waar hij de bodem van de Courier mag vervangen. Deze vindt hij uiteindelijk in Zaandam. De firma Brouwer zegt hem toe dat hij in de bouwvakvakantie die over 3 dagen begint met zijn schip op de helling kan en de bodem mag vervangen. Het schip moet dan wel helemaal leeg zijn. De intimmering (die er net in zat) moest er dus heel snel uit. Maar waar laat je alles? Een dekschuit was snel gevonden interieur eruit en opslaan op de dekschuit en zodoende stond de Courier na 3 dagen hoog en droog in Zaandam. Allereerst moest alle roest van het vlak gebikt worden en na 1 dag met een hamertje gebikt te hebben had de hellingbaas voldoende vertrouwen in Paul dat de kangoos aangerukt werden. Nadat de spanten van het vlak los waren is de oude bodem eruit gesneden en is er een nieuw 8 mm dik vlak ondergezet

In de woonbootperiode is er zo’n 4 cm van het potdeksel afgeslepen. Paul heeft het weer op orginele hoogte gebracht en het potdeksel vervangen, de voorsteven vernieuwd, een niewe luikenkap gemaakt enz.

In eerste instantie was de bedoeling het schip op te bouwen en er op gaan te wonen maar al bouwende ontstond er er beelden van een varende tjalk. Hoe zou dat gaan zeilen met zo’n schip. Hoe deed men dat vroeger????????? Zonder motor??????????????

Hoe was het leven aan boord????????????? Vragen die iedere restaurateur zichzelf stelt.

En uit het een volgt het ander;

De plannen werden aangepast en er kwam een mast, giek, zeilen enz. Het zeilplan wordt ontworpen. De tuigage wordt traditioneel met een lange gaffel en een relatief lage mast. Dit gaat ten koste van de snelheid maar geeft een veel betere zeilbalans en maakt het tuig beter hanteerbaar in kleine wateren en havens.

Paul beslist dan ook te gaan charteren.

Paul; “toen ik de Courier weer onder zeil bracht had ik alleen enige zeilervaring met een draakachtig scherp jacht. Ik realiseerde me al snel dat het zonder stress varen met een dergelijk schip routine vereist, die het makkelijkst kan worden verkregen door professioneel te gaan varen.

In het begin zaten mijn handen onder de eelt en heb ik een kies stukgebeten van de zenuwen tijdens slecht weer. Maar weer of geen weer als beroepsschipper moet je varen.

Courier liggende in Hoorn in het begin van de charterperiode.

Na verloop van tijd leerde ik de fijne kneepjes van het platbodemvaren.

B.v. havenmanouvres zonder motor te maken zonder veel inspanning.

Onder alle weersomstandigheden de zeilbalans zodanig aanpassen dat je optimaal kan genieten en dat het een ervaring wordt zoals je ze ziet op schilderijen uit voorbije tijden voor gasten en toeschouwers. ”

De Courier is een uitstekende zeiler. Het schip blijft goed op koers en loopt redelijk hoog aan de wind.