Scharrelmensen

Scharrelmensen, stadsnomaden, waternomaden

Tijdens de vrijmowa vorige week gingen we op de koffie bij de #stadsnomaden op het suikerterrein. De stemming was ietwat verslagen. De dag ervoor hadden ze te horen gekregen van de rechter dat ze het terrein moeten verlaten. Dat wil zeggen als de deurwaarder langs komt krijgen ze een week om te vertrekken.

Waar vind je een plek als scharrelmens?

Waarnaartoe? Dat weet niemand. Er is geen plek voor ze. Inmiddels wonen ze 2 jaar op het terrein. Ze zijn volledig zelfvoorzienend en hebben allemaal een baan of zijn zelfstandig ondernemer. Ze staan niemand in de weg en zijn niemand tot last.

Waarom komt dan toch na 2 maanden bedenktijd van de rechter een besluit dat ze op zo’n korte termijn moeten vertrekken? Onbegrijpelijk, vinden ze. Het terrein wordt compensatie gebied omdat elders in de buurt gebouwd gaat worden en de ‘zeldzame’ beestjes van daar een veilig heenkomen kunnen vinden.

Stadsnomaden zijn scharrelmensen.

Eigenlijk ook een soort ‘ zeldzame beestjes’ Ze leven hun eigen leven, in harmonie met de natuur om hen heen.. Ze zijn totaal niet veeleisend qua luxe of spullen. Vaak zijn het creatievelingen en bouwen ze hun eigen huis op wielen, veelal met afval van anderen. Ze hebben zonnepanelen en leggen een moestuin aan. Ieder zijn eigen plek maar ook een gezamenlijke plek voor overleg, eten, gezelligheid, koffie enz. Hun verhaal greep me aan. Ik ben er een paar dagen van in de war geweest.

Welwillende ambtenaren doen toezeggingen.

Het liet me weer voelen hoe ik zelf met mijn vriend en onze scheepjes steeds weggestuurd ben. Van de ene plek naar de andere. Welwillende ambtenaren die toezeggingen doen, maar als het er op aan komt in de greep van het systeem zijn.

Kies zelf maar een aantal locaties.

Zoals die keer in Friesland, waarbij we zelf een aantal locaties mochten aandragen waar we zouden willen liggen. Zorgvuldig maakten we een lijst. We reden rond en onderzochten de mogelijkheden. We zijn er drie maanden mee bezig geweest. Steeds probeerden we ook een afspraak te maken met een ambtenaar zodat we geen onnodig werk zouden doen. De afspraak werd steeds afgezegd en uitgesteld. Uiteindelijk zijn we gaan varen naar een plek die van de gemeente was en waar geen bestemming was. Volgens omwonenden en bekenden gebeurde daar al jaren niets. Een uur nadat we hadden afgemeerd komt er een auto aan met een hele boze man. Hij bleek de week ervoor het terrein gekocht te hebben van de gemeente. Toen brak ik, en in pure wanhoop belde ik huilend naar de gemeente. Tijdens het gesprek met de ambtenaren de week erna, werden de andere locaties ook een voor een van tafel geveegd. Helaas kwamen ze niet met een alternatief. 

Een plek in de vrijhaven van Groningen.

Gelukkig konden we daarna met 1 schip een plekje krijgen in de vrijhaven van Groningen. De andere scheepjes vonden een plekje in de buurt. De havenmeester aldaar was onder de indruk van onze scheepjes en ons verhaal en wilde ons graag ter wille zijn. Hij zou ons helpen met het vinden van een plek en beloofde ons een plek in de buurt. Jammer genoeg werd hij overgeplaatst.

Uiteindelijk geen plek maar niet verslagen.

Toch bleven we zoeken naar een plek waar we onze gezamenlijke activiteiten konden uitoefenen. Mijn vriend het restaureren van varend erfgoed en ermee varen en ik yoga, onthaasten, stilte . Even weg uit de race van de 21 ste eeuw, is onze slogan al 20 jaar. 

We maken er een pilot van.

Dus opnieuw in de pen en in gesprek. En ja ook hier weer welwillende ambtenaren, ze wilden zelfs een pilot van ons maken. 11 plekken hebben we onderzocht, en ook deze werden systematisch van tafel geveegd. Exact dezelfde situatie als in Friesland.

Oproep aan individuele ambtenaren.

Dit zijn 2 stukjes van verhalen van stadsnomaden en van mezelf. Ik kan er nog een boek over vol schrijven en misschien ga ik dat ook nog wel doen. Het zijn niet de individuele mensen, die deugen wel.

Maar het systeem is log en houdt geen rekening met mensen die niet in hokjes passen.

Maar het systeem is gemaakt door mensen, en kan dus ook verandert worden door mensen.

Vandaar dat ik een oproep wil doen aan de individuele ambtenaar. Ga alsjeblieft in gesprek met scharrelmensen, vrije uitloop mensen en maak gezamenlijk plannen. Praat niet over ze maar met ze. Ze hebben net zoveel rechten als elke andere inwoner van deze wereld. Ze betalen gewoon belasting, werken en zorgen voor hun buren.

Scharrelmensen hebben ook ruimte nodig, net zoals scharrelkippen en scharrelvarkens. Ook al passen ze niet in een hokje, geef ze de ruimte.